Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Βαρέθηκα να φοβάμαι…σε αυτή την ζωή !.

Βαρέθηκα να φοβάμαι…σε αυτή την ζωή !.

«Τρία χρόνια τώρα δεν κάνω τίποτε άλλο από το να φοβάμαι.

Στην αρχή φοβόμουν μη φτάσει η θύελλα και στη χώρα μας και δε μιλούσα, μέχρι που κάποια νύχτα άκουσα το βουητό της.


Μετά, φοβόμουν μη μας κόψουν τα δώρα και δεν έβγαζα άχνα, μέχρι που ήρθαν τα Χριστούγεννα και τα δώρα κόπηκαν.

Φοβόμουν μη μου μειώσουν το μισθό και δεν έλεγα κουβέντα σε κανέναν, μέχρι που κάποια πρωτομηνιά βρήκα το μισθό κουτσουρεμένο.

Άρχισα να φοβάμαι για τη δόση του στεγαστικού και σφράγιζα το στόμα μου, μέχρι που ήρθε η ειδοποίηση της τράπεζας ότι χρωστάω τρεις δόσεις.
Είχα το φόβο πώς θα τα καταφέρω αν η κόρη μου περνούσε στην επαρχία και κατάπινα την...οργή μου αμάσητη μέχρι που της είπα πως δεν θα μπορέσει να πάει στην επαρχία στη σχολή που πέρασε.
Είχα το φόβο πού θα βρει δουλειά ο γιος μου τελειώνοντας τις σπουδές και έτρεχα στα βουλευτικά γραφεία, μέχρι που ένα μεσημέρι μου έδειξε την κάρτα ανεργίας.



Φοβόμουν μη χάσω τη δουλειά μου και ανεχόμουν πολλά, 
μέχρι που το αφεντικό μου έδωσε το χαρτί της απόλυσης.


Φοβόμουν για το μέλλον και είπα να βγω αμίλητος στη σύνταξη αλλά για δύο χρόνια ζούσα με δανεικά γιατί σύνταξη δεν έβλεπα και όταν τελικά την πήρα σκέφτηκα να τη χαρίσω στο Στουρνάρα για να νιώσει και αυτός τη χαρά του να έχει κάποιος ένα μισθό ή μια σύνταξη.

Φοβόμουν να μη χάσω το εξάπαξ και απέφευγα να μιλάω για την πολιτική, μέχρι που έμαθα πως τελικά θα πάρω το μισό μετά από, ποιος ξέρει, πόσα χρόνια.

Φοβόμουν μη φύγουμε από το ευρώ και πέσουμε στη χρεοκοπία και χειροκροτούσα τους ευρωπαϊστές, μέχρι που χρεοκόπησα μέσα στο ευρώ.

Φοβόμουν μη γυρίσουμε στη δραχμή και δεν έχουμε φάρμακα και έπνιγα το θυμό μου, μέχρι που κατάντησα να μην έχω φάρμακα γιατί δεν έχω τα ευρώ για να τα αγοράσω.

Φοβόμουν μη χάσω το γιατρό μου, την ασφάλισή μου και μούτζωνα οργισμένος τη Βουλή, μέχρι που κατέληξα να μην έχω ούτε γιατρό ούτε ασφάλιση και άρχισα να μουτζώνω τον εαυτό μου που πίστεψε πως με τις μούτζες θα έφερνα αποτέλεσμα.

Φοβόμουν για τη σύνταξη των 500 ευρώ της μάνας μου και το βούλωνα, δήθεν, με αξιοπρέπεια μέχρι που ένα μέρος της σύνταξης μου έγινε απαραίτητο μέσο επιβίωσης.

Φοβόμουν μην τυχόν και δεν έχω να δώσω χαρτζιλίκι στα παιδιά μου και δάκρυζα από θλίψη, μέχρι που τα είδα ένα πρωινό να φεύγουν για το σχολείο με σκυφτό το κεφάλι χωρίς χαρτζιλίκι.

Φοβόμουν να κοιτάξω τους μαθητές μου στα μάτια και έστρεφα από ντροπή, το βλέμμα μου αλλού, μέχρι που κατάλαβα πως ντρεπόμουν τους μαθητές μου επειδή ντρεπόμουν τον εαυτό μου για το μέλλον που τους παραδίδω.

Φοβόμουν να κάνω απεργία και δεν μιλούσα σε κανέναν απεργό, μέχρι που κατάλαβα πως δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι εγώ είχα το άδικο και όχι ο απεργός.

Φοβόμουν τους μετανάστες που ήθελαν να καθαρίσουν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και τους έδιωχνα βάζοντας σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες, μέχρι που μια μέρα διαπίστωσα πως τελικά ήθελε όντως καθάρισμα. Όχι το παρμπρίζ αλλά το μυαλό μου.

Άρχισα να φοβάμαι τα ξυρισμένα τάγματα εφόδου με τους επικεφαλής βουλευτές που κρύβονται πίσω από την ασυλία τους, μέχρι που κατάλαβα ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εμπροσθοφυλακή του ίδιου σάπιου συστήματος.
Φοβόμουν να ακούσω τους μακιγιαρισμένους τηλεπαρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων και έψαχνα να βρω σε ποιο κανάλι έχει αθλητικά, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι όλοι αυτοί, απλώς έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους.

Φοβόμουν μη χάσω το αυτοκίνητό μου και έκανα πως δεν καταλάβαινα τι γίνεται γύρω μου, μέχρι που αναγκάστηκα να παραδώσω τις πινακίδες γιατί δεν είχα να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας και την ασφάλεια.

Φοβόμουν μη χάσω την οργανική μου θέση και έτρεχα σε Διευθύνσεις και αιρετούς, μέχρι που βρέθηκα κάποιον Οκτώβρη να συμπληρώνω ωράριο σε τρία σχολεία.

Τώρα πια δεν φοβάμαι γιατί δεν έχω τίποτα να χάσω.


Τώρα έπιασα πάτο. Δεν αντέχω άλλο να φοβάμαι.
Πλέον, το μόνο ενδεχόμενο είναι να αρχίσω να ανεβαίνω. Αρκεί να πατήσω γερά τα πόδια.

Όμως, μόνος μου είναι αδύνατον. Δε μπορεί, σίγουρα θα υπάρχει ένας ακόμα σαν και μένα να του δώσω το χέρι να με τραβήξει και να τον τραβήξω. Ένας μόνος του δεν μπορεί. Δύο όμως είναι πιο εύκολο. Τρεις μαζί μπορούν ακόμα καλύτερα. Τέσσερεις, πέντε έξι, εκατοντάδες, χιλιάδες, τραβώντας ο ένας τον άλλον θα βγούν σίγουρα στην επιφάνεια.
Μπορεί να έπιασα πάτο, μπορεί η απελπισία να βρίσκεται παντού όμως δεν θα τους κάνω τη χάρη να υποκύψω, ούτε να εγκαταλείψω ούτε να αυτοκτονήσω.

Το φως των ματιών μου δεν τους το κάνω θυσία. Το θέλω για να βλέπω τα παιδιά μου, τους φίλους μου, τους μαθητές μου, τους συντρόφους μου, τους δικούς μου ανθρώπους. Όλους αυτούς που αξίζει να τους βλέπω και όχι να τους φτύνω.

Δεν θα θυσιάσω ούτε μια τρίχα των μαλλιών μου γι’ αυτούς που με έσπρωχναν όλα αυτά τα χρόνια μέχρι τον πάτο για να πατάνε πάνω μου και να μπορούν να έχουν τα καλοθρεμμένα κεφάλια τους στην επιφάνεια.
Όπου και αν βρεθώ θα τους πολεμάω. Θα πολεμάω να φύγουν, με όσες δυνάμεις διαθέτω.

Ξέρω πως ένας μόνος του αποκλείεται να τα καταφέρει. Δύο όμως είναι πιο εύκολο. Τρεις μαζί μπορούν ακόμα καλύτερα. Τέσσερεις, πέντε έξι, εκατοντάδες, χιλιάδες, πολεμώντας ο ένας δίπλα στον άλλον και ο ένας για τον άλλον σίγουρα μπορούν να φέρουν τα πάνω, κάτω.
Το «μαζί» είναι η δύναμή μας και το «καθένας μόνος του», η αδυναμία μας.

Μόνο τότε μπορούμε να τους πνίξουμε στη ίδια τη θλίψη με την οποία μας έχουν πλημμυρίσει.

Αρκετά πιάστηκε η μέση μας από το σκύψιμο. Είναι καιρός να αποκτήσουμε την όρθια κατακόρυφη στάση που ταιριάζει στα σώματα των ανθρώπων και όχι των υποζυγίων».
Κυργιάκης Χρήστος 

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Λύση τώρα !!!!!



Λύση τώρα !!!!!
Συνάδελφοι μην αυταπατάστε μας έχουν για απόλυση , μας μοιράζουν υποσχέσεις μέχρι το πέρας του οκταμήνου …
Πρέπει να πολεμήσουμε με τα δικα τους βρώμικα κόλπα , τι να το κάνω εγώ μια φορά το μήνα να πηγαίνω στο σύνταγμα, να κάθομαι 5-6 ώρες να με γεμίζουν χημικά φούμαρα και υποσχέσεις, και να γυρνώ στο σπίτι μου με το κεφάλι κάτω …
Φτάνει πια η κοροϊδία, ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να σκέπτεται τρόπους και ιδέες πως θα πιέσουμε τη κυβέρνηση να μας ξαναπάρει πίσω στη δαυλιά μας ….
Δικιά μου γνώμη είναι να τους χτυπήσουμε εκεί που πονάνε,
Στα ψηφαλάκια!!!!! 
Οι πιο δραστήριοι συνάδελφοι οργανωθείτε ανά δήμους και περιφέρειες μέσω face book και προσωπικά και κανονίστε συναντήσεις με βουλευτές της Ν.Δ, και πιέστε τους να πάρουν θέση, Μαζευτείτε οσο μπορείτε περισσότεροι συνάδελφοι και από γειτονικούς Δήμους και πιέστε τους εκβιαστικά, μόνο έτσι παίρνουν χαμπάρι, πηγαίνετε κατευθείαν στο Δημαρχο σας και πιεστέ τον να πιέσει το Υπουργείο εσωτερικών να πάρει εσάς, μιας και μέχρι τώρα εχει πετυχει ο θεσμός του Σχ. Φύλακα ,Και όχι ημίμετρα όπως προγράμματα ΕΣΠΑ και καθαρίστριες που κάνουν και χρέη φύλακα. Βάλτε ψήφισμα στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου σας ότι καλύπτεται πάγιες και διαρκεις ανάγκες, και ότι οι μέχρι τώρα έχει πετυχει ο θεσμός του Σχ. φύλακα αφού ο συγκεκριμένος φύλακας έχει πείρα, γνώση, και δεκαετή κατάρτιση, και ο μισθός του κατά ένα μεγάλο μέρος βγαίνει από τη μείωση στις φθορές των κτηρίων…[Έρχονται δημοτικές εκλογές.!!!] Το συγκεκριμένο ψήφισμα θα το χρησιμοποιήσετε και στις δικαστικές αγωγές στο μέλλον ,γιατί μετά τις Δημ εκλογές μην είδατε το Πανάι….
Και σόλους τους παραπάνω θα θέσετε τα εξής απλά ερωτήματα…
• Γιατί καταργήθηκε ο θεσμός μας χωρίς να αξιολογηθούμε πρώτα
• Γιατί εφόσον έχουμε προσληφθεί με το Πρ. διάταγμα Παυλόπουλου μέσω ΑΣΕΠ μας λένε ότι έχουμε μπει με ρουσφέτι
• Γιατί εφόσον καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες διώχνουν εμάς που έχουμε την εμπειρία και την δεκαετή κατάρτιση , με δάνεια και οικογενειακές υποχρεώσεις και στη θέση μας παίρνουν νέους άνεργους σε εξάμηνα προγράμματα χωρίς εμπειρία και γνώση του θεσμού, αφού πριν προλάβουν να μάθουν τις εγκαταστάσεις, τους μαθητές και τις ιδιαιτερότητες του κάθε σχολείου, θα τους αλλάξουν με άλλους άνεργους.
• Γιατί αφού έχει περάσει ένα τετράμηνο διαθεσιμότητας δεν έχει μεταταχτεί ούτε ένας Σχ. Φύλακας
• Και άμα απολύσουν εμάς και άλλους 25.000 θα μειωθεί το Δημοσιονομικό ελημα της χώρας , αφού 30.000 χιλιάδες οικογένειες με τα λίγα ψίχουλα που θα απομένουν θα τα δινουν ΔΕΗ ΕΥΔΑΠ [Τα ήδη πουλημένα ] θα αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους και τα χαράτσια, η Ελληνική αγορά θα νεκρώσει, θα αναγκαστούμε να ξεπουλήσουμε την περιουσία των προγόνων μας , και κατ΄΄επεκταση και τη περιουσία της Ελλάδος για ένα κομμάτι ψωμί …….. Αυτό θελουν???
Να πάρουν θέση για μας στη βουλή, τώρα όχι υποσχέσεις, τώρα άμεσα …..Αλλιώς μαύρο δαγκωτό
Αυτό φοβούνται τη ψήφο μας….. Και στις περιφέρειες το φοβούνται πολύ περισσότερο.

Και κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω και να δώσω κουράγιο στους συναδέλφους που αντιστέκονται, με πείσμα και επιμονή στη μαραθώνια πορεία ,για να έχουμε όλοι πίσω τη δουλειά μας …Και να παροτρύνω τους συναδέλφους να συμπορευτούν μαζί τους έστω για λίγες ώρες μια μέρα για να πάρουν δύναμη από τη δύναμη της ψυχής τους …..ΒΑΓΓΕΛΗ ΒΑΣΤΑ ΓΕΡΑ …λόγο οικογενειακών υποχρεώσεων δεν μπορώ να είμαι δίπλα σου αλά τις δυο τελευταίες μέρες είτε βρέχει είτε κάνει κρύο είτε χέστηκε ο Γρηγοράκος θαμε δίπλα σου….
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Νίκος Νίκαια-Ρέντης

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ !!! ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ!!!!ΕΛΑΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ !!! ΕΜΕΙΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!!

15η μερα μαραθωνειας πορειας εφτασε στο τελος της DSC_0118.jpg
Οι πεζοποροι σημερα εφτασαν στις Θερμοπυλες. Ολα εξελιχτηκαν συμφωνα με το αρχικο πλανο σε αυτο συνετελεσε και ο καιρος που ηταν θαυμασιος.Μαζι τους περπατησαν ο Γιωργος Χαρισης απο την ΑΔΕΔΥ ο Θωμας Μπιζας και ο Βασιλης Γκιτακος απο την ΠΟΕ ΟΤΑ καθως και συναδελφοι που κατεβηκαν απο την Θεσσαλινικη για συμπαρασταση.
Να διευκρινησω οτι στο ξενοδοχειο Fthia που κοιμηθηκαν χθες τα παιδια ηταν προσφορα του ιδιοκτητη. Επισης και το δειπνο προσφορα του ιδιοκτητη της ταβερνας Αγιος Λουκα.Ευχαριστουν ολους θερμα για την συμπαρασταση την υποδοχη και την φιλοξενια.DSC_0132.jpg
Αυριο με πεισμα και θεληση οπως παντα θα συνεχισουν για τα Καμμενα Βουρλα.
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ!!!!! Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!DSC_0108.jpg
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ !!! ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ!!!!ΕΛΑΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ !!! ΕΜΕΙΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!!



ΝΑΤΟΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΗΡΩΕΣ.!!!!!!!!!!!!!!!!

Συνάδελφοι βρισκόμαστε στην 15η ημέρα της πορείας και σταματήσαμε για μεσημεριανή ξεκούραση στο μνημείο του Αθ.Διάκου .Έχουμε καταπιεί 330 χλμ .Η κούραση είναι μεγάλη ,αλλά η περά από κάθε προσδοκία συμπαράσταση και στήριξη που μας δίνετε βάζει φτερά στα πόδια μας για την συνέχεια .Ευχαριστούμε όλους τους συναδέλφους από όσες πόλεις περάσαμε ,αλλά και από όλη την χώρα που βοηθούν ποικοιλοτρόπως.Ο αγώνας αυτός δεν είναι μόνον για εμάς ,είναι ολονών μας ! Σας νιώθουμε δίπλα μας .Σας ευχαριστούμε !
"ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ,ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ .
ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟ ,ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΕΙΣ !!!!!!"

ΥΓ: Αδημονούμε να σας ανταμώσουμε όλους και να βαδίσουμε μαζί τα τελευταία χιλιόμετρα της πορείας για την τελική νίκη !!!!